Meedoen is belangrijker dan winnen

De Olympische Spelen zijn bijna voorbij. Gelukkig! Wie onze kinderen nu nog wijs wil maken dat de ‘Olympische gedachte’ is, dat meedoen belangrijker is dan winnen, wens ik veel succes. Na twee weken staat de Olympische medaillespiegel in mijn beeldscherm gebrand. Van typisch Hollands pessimisme in het begin naar een nog verschrikkelijker oranje euforie op het eind. “We hebben een record aantal medailles behaald.” Gefeliciteerd!

Als meedoen écht belangrijker is dan winnen, hadden we vooraf het aantal Nederlandse deelnemers moeten tellen en toen een feestje moeten vieren.

Meedoen is belangrijker dan winnen. Meedoen is zelfs belangrijker dan de Japanse bevolking die tegen de komst van de Spelen waren. Een week na de Wereldse invasie in Japan, kende het land een recordaantal dagelijkse besmettingen. Uit alle hoeken van de wereld nam elk land zijn eigen presentje mee voor de bevolking van Japan. Een virusje hier, een deltavariantje daar. Wij hebben onszelf dit jaar echt overtroffen door een heel KLM-vliegtuig vol richting het Oosten te sturen. Een vliegtuig zo vol met mensen en zó gemixt iedereen door elkaar, dat zelfs de korfballers het iets te veel van het goede vonden.

Nee, we moeten onszelf eens recht in de spiegel aankijken. En dat doen we ook. In die godvergeten medaillespiegel wel te verstaan!

Volgend jaar een nieuwe kans. Het WK in Qatar. Geen illusie om daar voor de overwinning te gaan. Maar dan vinden we meedoen ineens wél belangrijker dan winnen. Wederom belangrijker dan de bevolking. We sturen dan hopelijk geen vliegtuig vol met virussen de woestijn in. Maar wel een vliegtuig met Van Gaal. En Danny Blind. Dat waarschijnlijk de Japanners denken ‘dan hadden wij het zo slecht nog niet.’

Sport verbroedert. Ik ben benieuwd of onze broeders in de organiserende landen daar ook zo over denken…

5 augustus 2021 - Roel van den Heuvel