Jong geleerd is fout gedaan

Kinderen zijn slim. Ongeremd door enige kennis, fabriceert het ongerepte kinderbrein, de meest logische taalvarianten.

'Hij loopte' is logischer dan 'hij liep'. Niemand heeft kinderen ooit geleerd dat het 'hij loopte' is, maar toch maken alle kinderen dezelfde 'fout'. 

Als volwassenen kunnen wij hartelijk lachen om deze kinderlogica. Het is schattig, aandoenlijk, maar wij weten wel 'beter'. 

Maar wat is beter? Waarom willen wij graag onze kinderen leren wat wij gewend zijn? Waarom gebruiken wij het ongerepte brein van kinderen niet als maatstaf? Waarom blijven wij kinderen corrigeren en waarom corrigeren we de taal niet? 

Qua vocabulaire worden mondjesmaat woorden toegevoegd aan de Dikke Van Dale. Straattaal wint langzaam terrein. Maar qua grammatica houden we vast aan onlogische vervormingen, waarvan ik me afvraag of dit nou wel zo'n 'sterke' werkwoorden zijn.

Geef taal de ruimte om zich te ontwikkelen! En de pure kinderlogica kan daar bij helpen. Of willen we over 100 jaar nog steeds onze kinderen corrigeren dat het toch echt 'hij liep' is en niet 'hij loopte'?